WikiSeda

قسمت من غم بود محنت عالم بود سهم من از هستی ماتــم بود این همه غم خوردن باز کم بود آخ که دلم تنگه آخ مگه دل سنگه زندگی با آدم صد رنگه عشق و وفا داری نیرنگه اگه که یار یار نباشه اگه وفا دار نباشه مگه بازم میشه آدم ز هستی بیزار نباشه آخ که تو این زمون با زن مهربون باغ هر آشیون بی خزونه واسه بیش وکم غم نداره آدم وقتی زن خوب وهم مهربونه