WikiSeda

تنها امید من که ناامیده

امیده من دوباره ته کشیده

لحظه به لحظه فکر ناامیدی

این لحظات امونم و بریده

اون که می گفت با دستای دل من

از قفس بی کسی آزاد شد

چی شد که با گریه ی من شاد شد

با شبنمِ اشک من آغاز شد

از وقتی رفت یه روز خوش ندیدم

خواستم دلم یه گوشه ای بمیره

خسته شدم چه انتظار سختی

یکی بیاد جون منو بگیره

قلب من از تپیدنش خسته شد

نبضم با ضربه های معکوس مرد

قلب من از خستگی خوابش گرفت

این دل ناامید و مایوس مرد

شاید صدای زخمیه دل من

مرحم زخم های دل تو باشه

شاید که قصه ی جدایی من

نزاره هیشکی از کسی جداشه