WikiSeda

اینجا من تنها نشستم با خیالت لب دریا
یاد تو مونده فقط برای من از همه دنیا
انگاری قصه میگه صدای مهربون موجا
میگه نیستی خالیه جای تو روی تن شن ها
یادمه قصر شنی رو که با هم ساخته بودیم
توی قصرمون دوتا عاشق دلباخته بودیم
توی باغچش گل های قشنگ کاغذی میکاشتیم
ما که از مهر و محبت واسه هم کم نمیذاشتیم
اما دریا با حسادت تو شب طوفان و وحشت
با خروش موجای سرد زد و اون قصررو خراب کرد
ما با هم فریاد کشیدیم سر دریا داد کشیدیم
بیا تا قصر شنی رو بسپاریم به دست دریا
توی آسمون دلها برسیم تا اوج ابرها
بیا برگرد خونه ای از عشق بسازیم
تا دیگه زندگیمونو ما به این موجا نبازیم