WikiSeda

ای که به خشکی لبات دریا توسل می کنه موندم چجوری داغتو دنیا تحمل می کنه دنیا تحمل میکنه گرمه طوافم تا غروب سر نیزه ها دور سرت وقت نماز تیرها سجاده میشه پیکرت این موج که روی تنت با گریه میریزه منم زحمات لب وا می کنه هر بار بوسه میزنم ماه شه کربلا اومد دوباره دل بی قرار من آروم نداره بشنوم روضه عباس حسینو دو تا چشمام مث بارونا بباره عموی ابرو کمونم قمر تو آسمونم بگو دستات کو چشم زیبات کو آب نمیخوام بیا آروم جونم بی تو دلخوشی ندارم عمو جونم مشک بی آب چشم بی خواب کو علمدار یار ارباب مه شب تاب دیگه بابا بی تو تنهاست خیمه ها سقا نداره عمو عباس