WikiSeda

همون دَستایی که عُمری به دَستای توعادت کَرد
تورو دَست خدا داد و خیال دِل و راحت کَرد
تو که عُمری فَقط گُفتی جدایی چارهِ دَرده
گُذشتی از مَن تَنها آره این اَشک یک مَردِ
تو که دیدی غَریبیمو چرا فکر سَفر کَردی
یه کم فکر کُن به رفتارت کیو تو دربدَر کَردی
***
تو دَستای منو عادت به دَستای خودت دادی
نَدونستم مثل بید میلرزی به هر بادی
چقد سَخته تو تَنهایی همش میگَم که اون مُرده
ولی نه ای دل سادهِ تورو از خاطرش بُرده
چقد سَخته تو گریونی ولی اون داره میخنده
قسم میدیش که بَرگرده ولی اون از تو دل کَنده