WikiSeda

دلم را برده آن دیوانه با زلف پریشانش

که او ‌زیباست زیباتر از او هرچند چشمانش

نگاهش روزهای روشن این شهر خاموشی است

جهانِ پیش از او آرامگاهی در فراموشی است

قدم‌هایش نفس‌های دل مستانه من بود

که من دیوانه او بودم و او‌ فکر رفتن بود

که از من اشک اگر می‌خواست باران را فرستادم

که از من سر اگر می‌خواست هم جان را فرستادم

به یادش روزهای رفته را با عشق سر کردم

تمام عمر را من در پی مویش سفر کردم

تمام عمر را هرثانیه در بند او‌ بودم

که من دیوانه دیوانه لبخند او بودم