WikiSeda

ای ناله بی اثر جانم چه کاهی وی شعله ی ناپدید از من چه خواهی زین گرمی نبود ثمر، جز داغ و دردی زان آتش نبود اثر، جز دود آهی دل بر زلف سیاهی بستم و حاصل ندیدم ، به جز روز سیاهی گیرم که شعله بارد، از برق آهم آهی نگیرد چرا دامان ماهی ای دل، از چه کنی زاری ای ديده تا کی خون می باری کز ناله ی بی حاصل من در سینه چو گل سوزد دل من افزاید آه سردم هر دم دردم ای ناوک غم کشتی رهی را ، آخر ولیکن ، غیر از محبت نبود او را گناهی