WikiSeda

 

از سر کوی تو با دیده ی تر خواهم رفت چهره آلوده به خوناب جگر خواهم رفت ما چون ز دری پای کشیدیم کشیدیم امید ز هر کس که بریدیم، بریدیم دل نیست کبوتر که چو برخاست نشیند از گوشه‌ی بامی که پریدیم، پریدیم رم دادن صید خود از آغاز غلط بود حالا که رماندی و رمیدیم، رمیدیم