WikiSeda

تو خیابون زیر نور چراغا

ساعت از نصفه‌شبم گذشته بود

جز منو تنهاییا پیاده روخبر

از عابر دیگه ای نبود

بادی که درختارو تکون میداد روی

سنگ فرشارو برگ پوشونده بود

مثل هرشب دوباره دلتنگی منو

سمت خونتون کشونده بود

هنوزم وقتی که نزدیکت میشم

نفسم حبس میشه توی سینه

بی هوا زول میزنم به خونه‌تون

آخه کار رشب من اینه

هنوزم وقتی که رد میشم از

اون کوچه ای که خاطراتم توشه

بی هوا زول میزنم به خونه‌تون

خونه ای که چراغاش خاموشه

یاد ِ اون شبا میوفتادم که

بوی عطرت میومد با بارون

شبی که یخورده سردت شده بود

وقتی رد میشدیم از این خیابون

چراغ ِ اتاق تو روشن بود

خیلی دیره تو چرا بیداری

روی خوش‌باوری دلواپستم

شاید از دوری من بیماری

هنوزم وقتی که نزدیکت میشم

نفسم حبس میشه توی سینه

بی هوا زول میزنم به خونه‌تون

آخه کار رشب من اینه

هنوزم وقتی که رد میشم از

اون کوچه ای که خاطراتم توشه

بی هوا زول میزنم به خونه‌تون

خونه ای که چراغاش خاموشه