WikiSeda

بر رخسار هر خورشیدی

بی لبخندت ابری آمد

بی تو در من سروی خم شد

در چشمانم حصری آمد

ای رویای بی تکرارم

شعر تلخی در سر دارم

یادت رد شد

برگی افتاد از افرایی

ایوان پُر شد از تنهایی

بادی خیزید و آرامید

برفی آشفته می‌بارید

دستان ِ هوا از بوی تو پوچ

برگی افتاد از افرایی

ایوان پُر شد از تنهایی

دستان ِ هوا از بوی تو پوچ

رفتی و بی رخ عاشق ِ تو

لحظه‌ی غم زده بی گذر است

بر لب سرد ترانه هنوز

عادت خواهش بی ثمر است

یادت رد شد

برگی افتاد از افرایی

ایوان پُر شد از تنهایی

بادی خیزید و آرامید

برفی آشفته می‌بارید

دستان ِ هوا از بوی تو پوچ

برگی افتاد از افرایی

ایوان پُر شد از تنهایی

دستان ِ هوا از بوی تو پوچ