WikiSeda

عشق عمیق من تنها رفیق من

بی لاک ِجیغ من جذاب ساده پوش

چینای دامنت بوی خوش زنت

سر میرم از تنت از عطر و رنگ و بوش

تو فوق العاده ای زیبا و ساده ای

تو شاهزاده ای اما نه توی قصر

مهتاب نقره کوب ای اتفاق خوب

باتو دم ِ غروب تهران ولی عصر

بارون و بوی نم یه نور زرد ِکم

مارو به روی هم تو کافه ای قُرُق

انگار تو یه آن ثابت شده جهان

نمی گذره زمان از اضطراب و ذوق

آرامش غلیظ خوب ِبد ِمریض

جوُ به هم بریز خیره بشو به من

عشق بدونِ رحم دوست دارم بِفَهم

بی نیش و اَخم و تَخم حرفاتو رُک بزن

آرامش غلیظ خوب ِبد ِمریض

جوُ به هم بریز خیره بشو به من

عشق بدونِ رحم دوست دارم بِفَهم

بی نیش و اَخم و تَخم حرفاتو رُک بزن

با هر نگاه نو بشکاف روحمو

بیرون بکش منو من زیرخاکیم

لبهاتو غنچه کن چایی تو مزه کن

یه کشف تازه کن به من بگو کی ام

مغروری و دُرست مثه خود منی

تو ساکتی ولی خوب حرف میزنی

لبخند نیش دار شیرینِ من یه بار

تو اذیتم نکن پارو دلم نذار

تا بُغض میکنی اشکام جاریه

دست خودم که نیست طبعم بهاریه

تا بُغض میکنی اشکام جاریه

دست خودم که نیست طبعم بهاریه

آرامش غلیظ خوب ِبد ِمریض

جوُ به هم بریز خیره بشو به من

عشق بدونِ رحم دوست دارم بِفَهم

بی نیش و اَخم و تَخم حرفاتو رُک بزن

آرامش غلیظ خوب ِبد ِمریض

جوُ به هم بریز خیره بشو به من

عشق بدونِ رحم دوست دارم بِفَهم

بی نیش و اَخم و تَخم حرفاتو رُک بزن