WikiSeda

دفتر ماه پر از شعر سپید است پر از تنهایی ای پریزاد غزل کی به غزل می آیی شب من گم شده در کوچه ی بی خوابی ها خواب کن چشم مرا ای نگه رویایی باز هم وعده ی فردا دهی و میدانم نیست افسانه ی امروز تو را فردایی آن که در چشم تو رویای مرا زندان کرد کاش میداد به دلتنگی من معنایی آن که در چشم تو رویای مرا زندان کرد کاش میداد به دلتنگی من معنایی بیش از این مهر جنون بر دل من داغ مکن نیست اندازه ی مجنونی من صحرایی دفتر ماه پر از شعر سپید است پر از تنهایی ای پریزاد غزل کی به غزل می آیی