WikiSeda

با دست بسته با پای خسته پشت حصار
همچون شهیدان در مسلخ جان بر سر دار
صد جان تشنه با تیغ و دشنه مانده
به بند عریان تر از دشت تنهاتر از باد پای قرار
هرجا رود دل از تو امان ندارد
مجنون تو پا بر سر جان گذارد
آزاده ام اگر چه جان را در بند و بلا پسندی
خود خیر تو را نبیند چشمی که تواش ببندی
دلداده تو چه نالد از عشق تو و خیالت
با گریه او بگریی با خنده ی او بخندی
افتادم اگر در بند و تو را از من اثری نیامد
دل خسته نشو سرباز وطن برگشت و سری نیامد
آن را که خبر شد از غم عشق از او خبری نیامد